Analiza wskaźników efektywności energetycznej urządzeń i efektywności energetycznej oświetlenia
Klasyfikacja efektywności energetycznej to parametry zużycia energii przez urządzenia, określone zgodnie z dyrektywami UE. Stanowią one bezpośrednie odzwierciedlenie efektywności energetycznej i przystępności cenowej produktu, pomagając konsumentom szybko zidentyfikować urządzenia, które spełniają ich potrzeby podczas zakupu.
Na efektywność energetyczną oświetlenia sztucznego wpływa wiele czynników, w tym parametry eksploatacyjne samej oprawy oświetleniowej oraz właściwości oświetlanego obiektu. W szczególności w przypadku oświetlenia wewnętrznego:
Z perspektywy środowiskowej i przestrzennej, efektywność energetyczna zależy od wykorzystania światła naturalnego, ogólnego wystroju wnętrza oraz koloru i faktury ścian, sufitów i mebli. Czystość również ma znaczenie.
Z perspektywy samych opraw oświetleniowych, efektywność energetyczna jest ograniczona przez kluczowe komponenty, takie jak wewnętrzne zasilanie oprawy i układ optyczny. Efektywność energetyczna zastosowanego źródła światła jest kluczowym czynnikiem decydującym o całkowitym zużyciu energii przez oświetlenie.
Ewolucja etykietowania efektywności energetycznej
Unia Europejska wydała swoją pierwszą dyrektywę w sprawie etykietowania energetycznego, 92/75/WE, w 1992 roku i promowała jej wdrażanie poprzez dyrektywy dotyczące stosowania produktów. Dyrektywa ustanowiła pierwszy system etykietowania energetycznego, wykorzystujący siedmiopoziomową klasyfikację alfabetyczną i odpowiadający jej kod kolorystyczny do identyfikacji efektywności energetycznej urządzeń: klasa A (zielona) oznacza produkty najbardziej energooszczędne, a klasa G (czerwona) – produkty najmniej energooszczędne. Ten prosty i intuicyjny system klasyfikacji pozwala konsumentom szybko porównać poziomy efektywności energetycznej różnych produktów bez konieczności analizowania złożonych parametrów produktu. Etykiety zawierają również dodatkowe informacje rynkowe.
W 1998 roku UE wydała również szczegółową dyrektywę dotyczącą etykietowania energetycznego oświetlenia domowego – dyrektywę 98/11/WE. System etykietowania określony w tej dyrektywie ma jednak zastosowanie wyłącznie do oświetlenia domowego i nie obejmuje niektórych typów lamp reflektorowych i lamp niskonapięciowych.
Dzięki postępowi technologicznemu od 1992 roku, efektywność energetyczna wszystkich rodzajów urządzeń elektrycznych uległa znacznej poprawie. Aby dostosować się do tej zmiany, UE wprowadziła nową dyrektywę 2010/30/UE, która oficjalnie zastąpiła pierwotną dyrektywę 92/75/WE. Na podstawie pierwotnej klasyfikacji dodano trzy wyższe klasy efektywności energetycznej: A+, A++ i A+++, dodatkowo doprecyzowano standardy oceny efektywności energetycznej i dokładniej odzwierciedlono poziom oszczędności energii w obecnych produktach elektrycznych.